İyilik ve Zorbalık

Hüseyin GÜN
mobbing ile Mücadele Genel Başkanı

Ben herkes gibi zor koşulların çocuğuyum.Öylesine zorluk ki ortaokula lastik ayakkabı başladım.Başkalarının boyalı,cıcılı bicili kunduraları vardı.İçim benim yaştım çocukların kunduralarına çaktırmadan bakar kıskanırdım.Derken ucuzundan lastik tabanlı bir kunduram oldu.Kunduraya sahip olduğum ilk geceyi unutamam.Uyku uyumak istemiyordum.Sevincimi paylaşmak içine sabahı zor ettim.Kunduramı giydim  hemen yola koyuldum.Yolda bir kundurama bakıyordum birde etrafa bakıyordum.Acaba benim kundurama bakan var mıydı etrafta.Ancak  hiçte bakan yoktu.Biraz hüzün kapladı içimi.Halbuki ben başkalarının  kunduralarına hayran olurdum.Okula geldim  sınıf arkadaşlarımda pek bakmadılar.Ben anladım ki sadece ben aşırı istediğim için bu şekilde iç geçirmişim.

Aylar yıllar su gibi akarken ben sürekli ders çalışan, her yeni bir şey öğrendiğinde sevinçten havalara uçan bir öğrenci oldum. Ailem köyde oturduğu için beni ilçede tek göz bir oda kiralayarak ortaokula başlatmışlardı. Ben yemek yapmasını nerden bilecektim ki, ancak öğrenmek zorundaydım. Aç kalınca insan yemek yapmasını de öğreniyormuş. Ütülü elbise giymedim. Lise bitti böylece. Tek başıma bir göz karanlık odada yıllarım geçti. Okumalıydım, okumak zorundaydım, tek hırsım buydu. Öylede yaptım.

Üniversiteyi kazandım. Onu da bitirdim.İşe girdim hemen.İyi bir pozisyondan başlamıştım.Hiç memurluğum yok iken memurluğa şef olarak başlamıştım.Maaşım çok iyi idi.Çok çalışmalıydım,işimi sağlam yapmalıydım,bu memurlukta müsteşarlığa kadar yükselmeliydim.Donanımlı olmalıydım.Yabancı dil bilen,mesleğinde zirveye oturmuş bir isim olmalıydım.Öylede yaptım. Gecemi gündüzüme kattım, yıllık izinlerimi yaktım, tatile gitmedim, her işe atladım, çok çalıştım. Çevremde duyduğum her aferin beni daha da hırslandırdı. Genelde ödüllendirildim. Memurluk basamaklarını hızla tırmandım. İnsanlar iyilik yapmak kadar bana haz veren başka bir duygu yoktu. Ailem akrabalarım benim bu davranışımı hep övdüler. Kim olduğunu sormadım, inancını, mezhebini, siyasi görüşünü ateistliğini sormadım. Kim gel dediyse kendimi unuttum ona yardıma  koştum. Ne bileyim bana iyi dedikleri için mi yaptım yoksa Allah rızası için mi burası biraz karışık.

İyilik yaptığım insanların çoğundan iyilik görmedim.Benden bir şeyler koparanlar kaçtı ve düşman oldu.Koparamayanlar beni suçladı ve hakaret etti.Ben iyilik yapmaktan yine vazgeçmedim.Bir kısacık hayat böyle devam etti.Bir yaratıkla tanıştım.Elinden tuttum iyilik ettim.Benim başıma  yönetici oldu. Bu dünyada bir insana yapılmayacak her tür alçaklığı yaptı.

Mobbing denilen sendromu en ağır sanırım ben yaşadım yada öyle sanıyorum. İnsanın tüylerini diken diken edecek, akıllara durgunluk verecek alçaklıklar yaptı. Kendi zafiyetlerini örtbas etmek için bir insanı karalamak, hakaret etmek, görüntüde başka, iç dünyasında başka olmak iki kişilikli olmanın en bariz delili değil midir? Mobbingci zorbaların ikiyüzlü olmaları nedeniyledir ki bizleri tuzağa düşürürler. Pardon çalışmak mı? diye sordunuz. o önceki yanlış davranışlarımdan biriydi. Zorba bir alçak çalışma ve üretme yeteneğimi kurban etti. Çok düşündüm……………hala düşünüyorum………….neden oldu?ne olmalıydı? Ne olmalı.

Zorbalar var oldukça kurbanlar da olacak, zavallı potansiyel kurban-seyircilerde.Ama biz dik durursak birlik olursak haklı olduğumuz için güçlü biz olacağız,kazanan da.